Wystawa: Jan Tutaj | Altus
Wernisaż: 22.03.2019
Czas trwania: 24.03.2019 – 26.04.2019
Rzeźby Jana Tutaja (…) są zasadnicze w warstwie formalnej, konstruowane racjonalnie, w całym zróżnicowanym bogactwie materii ich elementów składowych, w kontekstach fundamentalnych rozważań i znaczeniowych skrajności. Czasami nawet odczuwam, że ukryta jest w nich jakaś pułapka dla odbiorcy, który – angażowany w analizę oraz dogłębną percepcję formy i przestrzeni – niepostrzeżenie podlega dziwnym prowokacjom, a czasami odblokowanym nagle, oczywistym olśnieniom. To spryt i odwaga artysty sięgania do ryzykownych struktur powiązań kompozycyjnych daje efekt skutecznych kombinacji i formalnych zestawień w rzeźbach–obiektach składających się z tak różnych materiałów, jak m.in.: metal, szkło, beton, kamień, drewno, ceramiczna kamionka, lustro, blacha, tkanina, pleksi, kości zwierzęce, farba, popiół, woda, płyta wiórowa, sól, olej, wosk, itp. Jest w kompozycjach rzeźbiarskich i obiektach przestrzennych Jana Tutaja solidny, architektoniczny zmysł, a nawet więcej: strategia koncepcji i planu jej wykonania w określonych i zawsze kontrastowych materiałach oraz wplątanych w nie surowych przedmiotach czy organicznych „cytatach”. Są one osadzone w pionowych bądź poziomych konstrukcjach prostokątnych (o żelaznych, ażurowych krawędziach), wewnątrz których, i w przestrzeni wychodzącej poza nie, rozgrywa się cała dramaturgia zaskakujących zestawień bardzo różnych sobie elementów, a tym samym środków oddziaływania odrębną istotą i odmienną materią skupienia (…). Artysta aranżuje indywidualne wystawy tak, jak aranżuje się wielkie koncerty symfoniczne. Niekiedy są to solowe popisy wirtuozów na tle orkiestry, niekiedy wszyscy zaangażowani do danego utworu muzycy tworzą gigantyczną strukturę architektoniczno–dźwiękową, czyli koncert. Pamiętajmy, że dźwięk realizuje się i oddziałuje także w przestrzeni, tak jak rzeźba. Dlatego wystawy Jana Tutaja można nazwać aranżowanymi koncertami. W nich, obiekty materialne i przestrzenne nazwane „sytuacyjnymi” współbrzmią obok siebie i wpływają jednocześnie na siebie tak, jak w orkiestrze sekcje skrzypiec, kontrabasów, instrumentów perkusyjnych lub dętych w całości brzmienia utworu symfonicznego. Podobnie również odczytywać można strukturę przestrzeni pozadźwiękowej, przestrzeni ciszy, kiedy środkiem wyrazu, a za razem elementem aranżacji, są obiekty i przedmioty zakomponowane w zamkniętym obrębie sali wystawowej czy galerii, przygotowane tylko do percepcji wzrokowej…”
prof. Stanisław Tabisz
Jan Tutaj urodził się w 1969 roku w Jaśle. Absolwent Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w roku akademickim 1993/94 odbył także staż studyjny na Akademie der Bildende Künste w Norymberdze. Dyplom z wyróżnieniem obronił w pracowni prof. Józefa Sękowskiego w 1994 roku. Stypendysta Ministra Kultury i Sztuki (1993), w roku 1999 otrzymał także Stypendium Twórcze Miasta Krakowa. Jest pracownikiem naukowo-dydaktyczny macierzystego wydziału, obecnie prowadzi I Pracownię Rzeźby dla studentów II-V roku na Wydziale Rzeźby krakowskiej ASP.
Zajmuje się rzeźbą, medalierstwem, rysunkiem i fotografią. Swoje prace prezentował na jedenastu wystawach indywidualnych, m. in. w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, BWA w Bydgoszczy, CSW SOLVAY w Krakowie, BWA w Rzeszowie, Muzeum Północnomazowieckim w Łomży, Pałacu Sztuki w Krakowie, Galerii Sztuki Współczesnej we Włocławku, Galerii Białej NCK w Krakowie. Uczestniczył w kilkudziesięciu wystawach i pokazach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w Lyonie (Francja), Ronneby (Szwecja), Norymberdze (Niemcy), Seixal (Portugalia), Colorado Springs (USA), Brienz (Szwajcaria), Sakaide (Japonia), Tampere (Finlandia), Weisenohe (Niemcy), CRP w Orońsku, Krakowie, Warszawie, Bydgoszczy, Radomiu, Łodzi, Toruniu, Katowicach, Gdańsku, Lublinie, Ostrowcu Świętokrzyskim, Zabrzu, Tarnobrzegu, Nowym Sączu, Zamościu, Wieliczce, Sieradzu.
Brał udział w wielu ogólnopolskich konkursach rzeźbiarskich, m.in. w Gdańsku, Gdyni, Bydgoszczy, Radomiu, Poznaniu, Warszawie, Przemyślu, Zamościu, w których został laureatem nagród i wyróżnień. W roku 2009 zdobył I nagrodę w otwartym konkursie na Pomnik Jana Matejki w Krakowie, który został zrealizowany. Zrealizował także pomnik Filipa de Girard’a w Żyrardowie, pomnik „Synom Ziemi Sanockiej Poległym i Pomordowanym za Polskę” w Sanoku i ,,Pomnik Sybiraków” w Augustowie (zespół), formę przestrzenną „Rozpakowanie” w ramach ogólnopolskiego konkursu „Rozdroża Wolności”, Gdańsk-Oliwa, 2013 r. Uczestniczył w kilku międzynarodowych plenerach i sympozjach rzeźbiarskich w Austrii, w Szwajcarii, Niemczech i Turcji. Swoje prace prezentował w przestrzeniach publicznych min. w Polsce, Niemczech, Szwajcarii i Turcji.
